Δεν είμαι καμιά παιδούλα…και τα χρόνια που «βαραίνουν» τους ώμους μου το αποδεικνύουν αυτό.
Πάντα χαρακτηριζόμουν και χαρακτηρίζομαι ως άτομο κλειστό, που δεν ήταν αρκετά δημοφιλές σε παρέες και σε αυτό, που ονομάζουμε «κοινωνική» ζωή. Κατά συνέπεια οι φιλίες, που ανέπτυξα όλα αυτά τα έτη ήταν ελάχιστες και επιδερμικές, ανίκανες να διατηρηθούν στο πέρασμα των χρόνων… Για αυτό το αποτέλεσμα, αν υπάρχει κάποιο λάθος, ομολογώ ότι φέρω και εγώ μέρος της ευθύνης…οι συγκυρίες, ο τρόπος ζωής, ο χαρακτήρας έπαιξαν το ρόλο τους….
Τελοσπάντων…βρέθηκα σε μια καμπή στη ζωή μου, που δεν είχα οικογένεια…φίλους, άνθρωπους δικούς μου που να με νοιάζονται και να νοιάζομαι…να αγαπώ και να με αγαπούν…(κατ’ εξαίρεση του μικρού μου ήλιου φυσικά)
Όμως η τύχη έχει γυρίσματα λέει…και αυτή τη στιγμή μπορώ να πω, ότι απέκτησα και εγώ φίλους καρδιακούς, έμπιστους…που ίσως να μην είναι κοντά, αλλά η σκέψη τους, τους φέρνει δίπλα μου…Άνθρωπους που μέχρι χθες, που λέει ο λόγος δεν ήξερα την ύπαρξή τους και όμως σήμερα μπορώ να τους εμπιστευτώ τη ζωή μου…
Έτσι και χθες ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να γνωρίσω από κοντά ένα κορίτσι, που έμαθα να αγαπώ, πριν καν συναντήσω…Μια ακόμα εμπειρία που καταγράφεται στο «ιστορικό» μου…
Καμιά φορά δεν χρειάζεται να προσφέρεις ή να δέχεσαι κάτι χειροπιαστό (όχι ότι δεν είναι καλοδεχούμενο), αλλά μια αγκαλιά, το να κρατάς απλά το χερί και να ΑΚΟΥΣ τον άλλον είναι αρκετό, να ανακουφιστεί πάνω από όλα η ψυχή σου…
Κάπως έτσι εξελίχθηκε το χθεσινό μου απόγευμα…σε ένα γαϊτανάκι έντονων συναισθημάτων, εξομολογήσεων και σε ένα πάντρεμα δακρύων και γέλιων…
Μπορεί να μην πρόσφερα πολλά στη φίλη μου, αλλά με καλοδέχτηκε στη ζωή της…
Νοιώθω τόσο ευλογημένη για αυτή τη γνωριμία…Ένα δώρο Θεού…Αυτός προνοεί και δεν μας αφήνει χωρίς φύλακα άγγελο !!!
.………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
…και μια που λέμε για φιλία, πρέπει να πάω να ετοιμαστώ…θα έρθει ένας φίλος να με συνοδέψει σε ένα πάρτυ ενός καινούριου φίλου: τον ευρύνοο.
…ίσα ίσα που προλαβαίνει η αστροφεγγιά να ετοιμαστεί… 😉
stars talk