Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;
Νὰ τρέφῃ ὅλους τοὺς ἀργούς,
νἄχῃ ἑπτὰ Πρωθυπουργούς,
ταμεῖο δίχως χρήματα
καὶ δόξης τόσα μνήματα;
Νἄχῃ κλητῆρες γιὰ φρουρὰ
καὶ νὰ σὲ κλέβουν φανερά,
κι ἐνῷ αὐτοὶ σὲ κλέβουνε
τὸν κλέφτη νὰ γυρεύουνε;
Κλέφτες φτωχοὶ καὶ ἄρχοντες μὲ ἅμαξες καὶ ἄτια,
κλέφτες χωρὶς μία πῆχυ γῆ καὶ κλέφτες μὲ παλάτια,
ὁ ἕνας κλέβει ὄρνιθες καὶ σκάφες γιὰ ψωμὶ
ὁ ἄλλος τὸ ἔθνος σύσσωμο γιὰ πλούτη καὶ τιμή.
Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.
Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.
Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!
Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,
πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη…
αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,
δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,
ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.
Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ
συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.
Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.
Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.
Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Συνδέσεις: Ποιήματα
Αστροφεγγιά 
«Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.»
Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ.
Φάτσες μόνο αλλάζουν και ακόμα κι’ αυτές επαναλαμβάνονται κάποια στιγμή.
Μια φορά τα είπε ο κ.Σουρής και έμεινε στην ιστορία.
Αυτό συμβαίνει όταν ‘πιάνεις’ την αλήθεια και την λες.
Φιλιά πολλά!!!
Διαχρονικό, εεεε?
Δεν είναι λίγο τρομακτικό αυτό? Μοιάζει σαν να μην έχουμε ελπίδα! 😦
Φιλιά κι από μένα, Lilith!
Για να είμαστε δίκαιοι θα έλεγα ότι η περιγραφή του «μέσου πολίτη» ισχύει για όλους τους λαούς.
Τώρα το αναποτελεσματικό κράτος ίσως είναι ελληνική πατέντα…που εντείνει βέβαια το φαινόμενο «ραγιάς – δερβεναγάς»…
Πραγματικά το ποίημα όντως ξαφνιάζει και προβληματίζει με τη διαχρονικότητά του.
«Δεν είναι λίγο τρομακτικό αυτό? Μοιάζει σαν να μην έχουμε ελπίδα!»
Γιατί, ποιος είπε ότι έχουμε; 🙂
Ακριβώς, Ερατώ μου.
Ισχύει για όλους τους λαούς.
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι συμβαίνει στους άλλους λαούς, σίγουρα όμως βλέπω την αλήθεια που καθρεπτίζεται στον δικό μας λαό…
Αν αυτός ο σατυρικός ποιητής ήταν πολύ μπροστά απ’ την εποχή του, ή απλά απεικόνισε τη δική του πραγματικότητα δεν βλέπω μεγάλη διαφορά, Ερατώ μου…! 😉
Lilith μου αν δεν υπάρχει έστω και ίχνος ελπίδας…αναρωτιέμαι για το λόγο ύπαρξής μας, τελικά..!
Ο λόγος ύπαρξής μας, μας είναι άγνωστος εκατομμύρια χρόνια τώρα.
Αυτός που… ρυθμίζει το παιχνίδι είναι ο μόνος που το γνωρίζει και απ’ ό,τι καταλαβαίνω δεν έχει καμία πρόθεση να το μοιραστεί μαζί μας.
Είναι αυτό που λέμε… «σκάσε και κολύμπα». 🙂
Είμαι μοιρολάτρισσα δεν το έχω αρνηθεί και ποτέ…Το να συμμετέχω όμως σ΄ ένα παιχνίδι που άλλοι αποδεδειγμένα με οδηγούν, δεν θα το κάνω…
Προτιμώ να απέχω…!
Αν με ρωτήσεις με ποιο τρόπο το κάνω…εεε έχω κι εγώ τον τρόπο μου! 😉
Μάλλον απεικόνισε τη δική του πραγματικότητα, που είναι και δική μας…. 😦
Ας μην απογοητευόμαστε όμως! 🙂
Να που θα συμφωνήσω μαζί σου Ερατώ. Θέλω αυτό το ποίημα να το δω ως μέσο αφύπνισης…!
Παίζει πολύ αυτό το σουξεδάκι τελευταία!
Τι να πω;
Υπομονή και καλά κρασιά
Φιλιά πολλάαααααααααααααα
Ποιο σουξεδάκι, Angel? Το ποίημα λες?
Άσε και δεν πίνω κρασί…θα ριχτώ στα βαθιά με ρούμι! 😆
Kisses!
Αααα τώρα διάβασα κ τα σχόλια!
Δυστυχώς θα συμφωνήσω με τη Λίλιθ
Το δυστυχώς δεν το λέω για τη Λίλιθ έτσι;
Μην παρεξηγηθώ! Αλλά γιατί ούτε εγώ βλέπω
πουθενά φως στο τούνελ! Η όπως λέει κι ο
αγαπημένος τραγουδιστής Νότης
Δεν πάει πιο κάτω, πιάσαμε πάτο!
Γι αυτό γελάτε γιατί χανόμαστεεεεεε
Angel, πάλι θα αναρωτηθώ:
Βλέπουμε όλοι μας το χάος και νομίζω πως κανείς δεν το θέλει…γιατί λοιπόν, το αφήνουμε να μας τυλίγει? Το παίζουμε «Πόντιος Πιλάτος» όλοι μας χωρίς καμιά αντίδραση?
Αλλά οκ…ποια είμαι εγώ που θέτει αυτά τα ερωτήματα?
Το παρασοβάρεψα το ποστ εεεε? 😛
Κι εγώ αναρωτιέμαι
αλλά τι θες να κάνω;
Εχεις να μου προτείνεις κάτι;
Ας είμαστε καλά στην υγεία μας
να το παλεύουμε… κι ας χαμογελάμε
μιας και ειναι το μόνο που δεν χρεώνεται ακόμα :Ρ
Φιλιά πολλάαααααααααααααααα
Χμμμμ, οκ, Αγγελάκι!
Let’s smile!
Φιλιά…
Τα μόνα που μου λείπουν είναι τα φτερά και το φωτοστέφανο…κατά τα άλλα.. 😆
Όμορφο σκιτσάκι, Αγγελάκι! 😉