Καλό μήνα και καλή εβδομάδαααααα!
Ήρθε πια και το καλοκαιράκι, ημερολογιακά τουλάχιστον, γιατί εδώ και καιρό πια έχουμε πετάξει πολλά ρούχα από πάνω μας. 🙂
Παραδοσιακά αυτός ο μήνας μου αρέσει…αυτή η εποχή μου αρέσει! Είμαι και εγώ ένας καρπός του καλοκαιριού και μάλιστα προς το τέλος αυτού του μήνα.
Εκεί εναποθετώ και εγώ τις ελπίδες να ανέβω ψυχολογικά και ομολογώ ότι κάτι πάει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση….
Σε αυτό βοηθάει πολύ η θέα που αντικρύζω από το μπαλκόνι του σπιτιού μου…εκεί που άλλοτε το μάτι μου έπεφτε σε σκούρες κυανοπράσινες «ανταύγες» της θάλασσας, εξαιτίας του χειμώνα, τώρα τη θέση τους την έχουν παραχωρήσει σε ένα ανοιχτόχρωμο γαλάζιο σεντόνι με χρυσές πιτσιλιές που αφήνουν οι αχτίνες του ήλιου…
Καθημερινοί «επισκέπτες» του λιμανιού να είναι τα κρουαζιερόπλοια. Κρουαζιερόπλοια διαφόρων μεγεθών που αφήνουν κόσμο να κάνουν τις βόλτες τους στο πανέμορφο νησί μου…
Πόσο ζηλευτή είναι αυτή η εικόνα! Να έχεις τη δυνατότητα να ταξιδεύεις από τόπο σε τόπο…να γνωρίζεις διάφορα μέρη έστω και για λίγες ώρες!
Aυτή η σκέψη και η εικόνα που αντικατροπτίζεται στα μάτια μου, μου δημιουργεί και μια μελαγχολία…Μελαγχολία για όνειρα και επιθυμίες, που παραμένουν στην καρδιά και στο νου και που δεν πραγματοποιούνται ποτέ…ή έστω (για να μην είμαστε απόλυτοι) δεν διαφαίνεται καμιά φωτεινή ένδειξη στο ορίζοντα ως υπόσχεση για το μέλλον…
Αλλά ας αφήσουμε αυτές τις σκέψεις, που βρίσκονται σε σκιά και ας αφεθούμε σε εκείνες που τις λούζει το φως του ήλιου, που και αυτός κρύβεται ακόμα με τον ερχομό του Ιούνη…
Τι παράξενοι που είμαστε…! Τι παράξενος που είναι ο καιρός…Δεν έρχονται τα πράγματα, όπως περιμένουμε και τα βάφουμε μαύρα…Ας αρκεστούμε στις μικρές χαρές της ζωή, που παραμένουν δίπλα μας. Στο χαμόγελο του μικρού μας παιδιού, στην βεβαιότητα, ότι ο ήλιος θα λάμψει ξανά…στο δώρο που μας δίνεται να αναπνέουμε κάθε πρωί…
Ας πάψουμε να ζητάμε… mercy!!!
Αστροφεγγιά 
stars talk