Τα βλέφαρά του τρεμόπαιξαν…πετάχτηκε αλαφιασμένος από το στρώμα. Το κεφάλι του πονούσε απελπιστικά δυνατά, παρόλα αυτά το ένστικτό του σήμανε συναγερμό…
“Κάτι δεν πάει καλά!”, σκέφτηκε. Γυρίζει το κεφάλι στα δεξιά του, περιμένοντας να δει την Πάμελα κοιμισμένη δίπλα του, αλλά το θέαμα, που αντίκρισε, τον άφησε άφωνο, παρά την εικοσάχρονη του πείρα στο σώμα…
Η φίλη του ήταν κατακρεουργημένη, άψυχο κορμί στο πλάι του. Το μαχαίρι βρισκόταν ακόμα σφηνωμένο στο άλλο ποτέ πανέμορφο σώμα της. Η φρίκη σμίλεψε μονομιάς τα αρρενωπά χαρακτηριστικά του προσώπου του. Ο ‘Ει Τζι πετάχτηκε μονομιάς από το κρεβάτι. Η απότομη κίνηση σαν σφυριά την ένοιωσε στα μηλίγγια του και απόρησε, γιατί αυτός το προηγούμενο βράδυ θυμόταν καλά δεν είχε πιει σταγόνα αλκοόλ, παρά μια σόδα…
Μα αυτό δεν ήταν της παρούσης…πλησίασε κοντά στο κρεβάτι ξανά. Πιο ψύχραιμα πλέον κοίταξε με μια ματιά την άτυχη Παμ. Χτες το βράδυ δεν ήταν μόλις, που είχε χαθεί για άλλη μια φορά στη ζεστή αγκαλιά της και το φιλήδονο κορμί της? Τώρα πια το αίμα της πότιζε το ήδη νοτισμένο λευκό σεντόνι, σαν άλικο βάμμα πάνω στο χιόνι…
Τότε ήταν που το πρόσεξε…το χέρι του ήταν γεμάτο αίματα…κατάλαβε αμέσως τι έπαιξε εδώ. Ήταν σχεδόν σίγουρος, ότι τα αποτυπώματα στη λαβή του μαχαιριού ήταν δικά του…του την είχαν στημένη. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός, που ξύπνησε με το κεφάλι βαρύ, ενώ δεν είχε πιει, και αυτή η περίεργη γεύση, που είχε η σόδα στο στόμα?
Ξάφνου βήματα ακούστηκαν απέξω από την πόρτα της γκαρσονιέρας του…έπρεπε να εξαφανιστεί αμέσως από εκεί…αν τον έπιαναν οι τυπάδες των εσωτερικών υποθέσεων θα τον ξετίναζαν και όχι δεν έπρεπε να αφεθεί στα χέρια τους. Είχε φτάσει πάρα πολύ κοντά στο ξεσκέπασμα της διαφθοράς μέσα στο ίδιο το τμήμα του…δεν θα άφηνε τον μπάσταρδο τον Μακόνορ να ξεφύγει! Τα αδιάσειστα στοιχεία του έλειπαν να αποδείξει μαζί τα ευρύματα, που είχε μαζέψει ως τώρα, αλλά θα τα βρισκε…μόνο χρόνος του χρειαζόταν. Όμως φαίνεται είχε ήδη φτάσει στην ώρα μηδέν.
Ο Έι Τζι Πίρσον με μια μια εικοσαετή καριέρα στην αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο είχε έρθει πολλές φορές στο κατώφλι του θανάτου. Μάλιστα είχε νοσηλευτεί σε νοσοκομείο δεχόμενος μια σφαίρα στο θώρακα, από κακοποιό σε μια συμπλοκή…Και τώρα αυτό…είχε μάθει από έναν πληροφοριοδότη του, ότι ο Μακόνορ, όχι μόνο συνάδελφος, αλλά και ανώτερός του στο τμήμα χρηματιζόταν και φαινόταν να είναι μπλεγμένος σε σπείρες διακίνησης ναρκωτικών…
Ο θόρυβος απέξω από την γκαρσονιέρα του τον ξανάφερε στην πραγματικότητα. Έτρεξε στην τουαλέτα ξέπλυνε βιαστικά τα χέρια του από το αίμα, ντύθηκε σε χρόνο ρεκόρ και κατευθύνθηκε βιαστικά στην σκάλα κινδύνου από το μικροσκοπικό κουζινάκι του δωματίου του.
Βγήκε στο δρόμο. Είχε σωθεί προς το παρόν, αλλά ο κίνδυνος παραμόνευε παντού. Αν ο Μακόνορ κρυβόταν πίσω από όλα αυτά, ήταν μαθηματικά βέβαιο, πως θα έκανε τα πάντα να μη αποκαλυφθεί…ακόμα και να τον σκοτώσει! Έπρεπε να κτυπήσει πρώτος και να ξεσκεπάσει τον Μακόνορ προτού αυτό το σκουλήκι τον ανακαλύψει.
Ο Πίρσον έτρεξε προς στο αυτοκίνητό του, μελετώντας τις επόμενες κινήσεις του. Ήταν ανάγκη να βρει τον Τζίμι τον “νυφίτσα”, να πάρει περισσότερες πληροφορίες. Μόνο αν τον έφερνε σε επαφή με το σύνδεσμό του στην σπείρα, θα είχε την ελπίδα να βρει τα στοιχεία, που χρειαζόταν…
Οδηγούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το λιμάνι. Τέτοια ώρα θα πετύχαινε τον “νυφίτσα” στο ερειπωμένο αρσενάλι αποχαυνωμένο και με μυαλό καμένο από τα ναρκωτικά και τις καταχρήσεις. Καταπίνοντας τα χιλιόμετρα φτάνοντας στον προορισμό του, ο νυχτερινός αέρας του έφερνε στα ρουθούνια αλμύρα και μυρωδιά από θαλασσόχορτο…
Είχε φτάσει! Παρατάει το αυτοκίνητο με τα φώτα ανοικτά τρέχοντας να βρει τον Τζίμι. Πλησιάζει το οίκημα με γοργά, αλλά προσεκτικά βήματα. Το μόνο φως, που φώτιζε τον χώρο δεν ήταν άλλο από μια γυμνή λάμπα φθορίου, πάνω από την ξεχαρβαλωμένη πόρτα…η οποία ήταν μισάνοιχτη…
Ο Έι Τζι τράβηξε το ρεβόλβερ του από τη μασχάλη του και το κράτησε σφιχτά στο χέρι, σπρώχνοντας σιγά σιγά, συγχρόνως, την παραβιασμένη πόρτα. Μπήκε μέσα και προσάρμοσε τα μάτια του στο μισοσκόταδο κλείνοντάς τα. Το βλέμμα του σάρωσε το χώρο. Στην έρημη αίθουσα δεν υπήρχε τίποτα άλλο από σκουπίδια και περιττώματα ζώων και ανθρώπων. Έκανε να φύγει, μα η ματιά του έπεσε ξαφνικά σε μια τρισδιάστατη σκια στον αριστερό τοίχο. Προχώρησε προς εκεί και αυτή η άμορφη σκια ”μεταμορφώθηκε” σε ένα πτώμα. Ένα πτώμα σκοτωμένο με μια σφαίρα στο μέτωπο… Ήταν ο Τζίμι!
{Το παραπάνω δημοσιεύτηκε στις 25/11/08, στα πλαίσια ενός blogoπαιχνιδιού, που μου ζητήθηκε να γράψω ένα διήγημα, που να περιέχει τις συγκεκριμένες, άσχετα μεταξύ τους λέξεις, που είναι με bold. Αυτή ήταν δική μου συμμετοχή.
Μια ιδέα, που μου έβαλε στο μυαλό η αγαπημένη μας Korallenia, όσον αφορά τις επαναλήψεις! 😉 }
Αστροφεγγιά 
stars talk