Φαντάζομαι ότι όλοι ή σχεδόν όλοι αναγνωρίζετε τη διπλανή φωτό. Μπορεί να μην έχετε διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, αλλά η φωτογραφία της θαραλλέας και ηρωικής αυτής μικρούλας είναι παγκοσμίως -τολμώ να πω- γνωστή!
Είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Η σχέση μου όμως γενικά μαζί τους δεν τη χαρακτηρίζει απλά η αγάπη, μα ο έρωτας! Ίσως βαρύγδουπη δήλωση αυτή θα σκεφτείτε, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή!
Έχει ξεκινήσει από τα παιδικά μου χρόνια, ίσως και τα νηπιακά, όταν η μητέρα μου μην έχοντας τα εφόδια να αγοράσει στον αδερφό μου κι εμένα τα φαντεζί παιχνίδια της εποχής, δεν παρέλειπε όμως να μας αγοράζει παραμύθια και παιδικές ιστορίες και να μας τις διαβάζει τις ζεστές βραδιές του καλοκαιριού όταν ευκαιρούσε ή το χειμώνα όταν μαζευόμασταν δίπλα της μη έχοντας τπτ άλλο να κάνουμε…
Τα χρόνια πέρασαν, έμαθα να διαβάζω και η αγάπη μου για το διάβασμα αυξήθηκε κι αυτή με τη σειρά της. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, παιδάκι ακόμα να γυρίζω στη γειτονιά κρατώντας μια πλαστική σακούλα στο χέρι, η οποία περιείχε όλο το θησαυρό μου! Ο θησαυρός ποιος ήταν? Τπτ άλλο πέρα από βιβλία, περιοδικά, κόμικς, μικιμάους και παραμύθια! Τα τοποθετούσα μάλιστα με τάξη μέσα στη σακούλα…Πρώτα τα πιο μεγάλα βιβλία και τα πιο χοντρά φθάνοντας στο τέλος στα πιο μικρά και λεπτά σε μέγεθος…
Ώσπου ξαφνικά η περιβόητη αυτή σακούλα εξαφανίστηκε…δεν γνωρίζω το πώς και το γιατί, υποψιάζομαι όμως ότι η μητέρα μου την εξαφάνισε με σκοπό να επικεντρωθώ μόνο στα σχολικά αναγνώσματα. Μου κόστισε όμως….
Οι εποχές άλλαξαν, το σχολείο τελείωσε, δεν μειώθηκε όμως στο ελάχιστο το ενδιαφέρον μου κι η αγάπη για τα βιβλία! Μπορώ με παρρησία και χωρίς να καυχηθώ να με χαρακτηρίσω «βιβλιοφάγο». Απ’ τα χέρια μου σίγουρα πέρασαν εκατομμύρια βιβλία. Το ύφος τους και το είδος τους ποικίλο. Σίγουρα με ενθουσιάζουν οι περιπέτειες, μυστήρια, τα αστυνομικά και τα θρίλερ χωρίς να μένουν απέξω τα συναισθηματικά! -εκείνα δλδ που ευχαριστούν το γυναικείο φύλο- 😉
Τα περισσότερα από αυτά τα βιβλία όσω ήμουν νεότερη τα προμηθευόμουν από τα περίπτερα…τα βιβλία τσέπης αν γνωρίζετε. Εκείνα όμως δεν είχαν μια ευτυχή κατάληξη. Πολλά, πάρα πολλά βρέθηκαν μετά την ανάγνωσή τους στον κάλαθο των αχρήστων. Μετανιώνω γι αυτή μου την πράξη, έστω κι αργά…Πάντα όμως κρατούσα σε περίοπτη θέση όσα αγόραζα από βιβλιοπωλεία…
Ένα λοιπόν από αυτά, ήταν και το «ημερολόγιο της Άννας Φρανκ». Το αγάπησα αυτό το βιβλίο πολύ και το διάβασα πάνω από δέκα φορές. Ώσπου κάποτε κι ενόσω φοιτούσα σε κάποιο ΙΕΚ μια συμμαθήτριά μου πάνω σε μια συζήτηση που είχαμε ζήτησε να το δανειστεί. Μέχρι τότε δεν είχα θέμα στο να δανείσω ή να δανειστώ! Εξάλλου εγώ είχα γίνει σχεδόν «κολλητή» φίλη με τη δανειστική βιβλιοθήκη που υπήρχε τότε στο νησί! 🙂
Της έδωσα το βιβλίο λοιπόν, μόνο που έμεινε αγύριστο. Το ΙΕΚ τελείωσε η επαφή με την κοπέλα χάθηκε και έμεινα εγώ να «θρηνώ» την απώλεια του βιβλίου, υποσχόμενη να μην ξαναδανείσω σε κανέναν ποτέ τπτ!
Όσο παράξενο και να σας φανεί το έψαξα ξανά στα τοπικά βιβλιοπωλεία. Ακόμα και πρόσφατα όταν ήρθαν τα Public στην περιοχή μας. Δεν το είχαν δυστυχώς! Ώσπου να…σε μια διαφήμιση στην tv, είδα να προσφέρουν μαζί με μια εφημερίδα το εν λόγω βιβλίο! Έτσι έφτασε ξανά στα χέρια μου το αγαπημένο αυτό βιβλίο και αγαλλίασε η ψυχή μου! 🙂
Τα Public έγιναν πλέον ο αγαπημένος μου προορισμός. Τουλάχιστον μια φορά το μήνα πηγαίνω και προμηθεύομαι νέα βιβλία. Αυτό τον καιρό έχω πέσει με τα «μούτρα» στα έργα του David Gibbins. Όπως γράφει στο οπισθόφυλλο:
«Τι προκύπτει από τη διασταύρωση του Ιντιάνα Τζόουνς με τον Νταν Μπράουν? Η απάντηση είναι ο David Gibbins». Νομίζω ότι βρήκα τον παράδεισό μου! χαχαχα. Από τα 8 που έχει συγγράψει έχω ήδη διαβάσει τα 4. Και μιλάμε για κάτι βιβλία με σχεδόν 600 σελίδες το καθένα…! 😉
Ευτυχώς στη δουλειά μου βρίσκω το χρόνο και μπορώ να ενασχολούμαι με το χόμπι μου…Το πρόβλημα που προκύπτει πια είναι πού θα τα αποθηκεύω…χαχαχα
Ιδού και μια φωτό με ένα δείγμα μόνο των βιβλίων που διάβασα αυτό το χρόνο ως τώρα…
Κι ένα τραγούδι…
Αστροφεγγιά 
0 Σχόλια to “Τα βιβλία κι εγώ…”