Summer Love…

Το φως απ’ των ματιών το βυθό που οδηγεί σ΄ένα Έρωτα παράφορο….

 

 

Έναν Έρωτα που θα θέλεις να ζήσετε για πάντα….φυσικά μαζί…!

 

Εναν Έρωτα που θα θυμίζει για πάντα καλοκαίρι…το δικό σου Καλοκαίρι…!

Αν μ’ αγαπάς…

Αν μ’ αγαπάς έστω και λίγο
Θα ανοίξεις τα χέρια
να μ’ αφήσεις να φύγω
Να βγω στους δρόμους
Να χαθώ, να ρωτήσω
Μα πριν με ζητήσεις
Πάλι εδώ θα γυρίσω.

Γιατί η αγάπη τελειώνει
κι αρχίζει με σένα
έχει μάτια το φως
απ’ το δικό σου το βλέμμα
Όπου αλλού κι αν κοιτάξω
απλά δεν υπάρχει
Σε σένα αρχίζει
και τελειώνει η αγάπη.

Αν μ’ αγαπάς πάντα και τώρα
θα μου δώσεις το χρόνο
θα μου δώσεις την ώρα
Κι όπως θα τρέχω
στα λεπτά που κυλάνε
πριν να σου λείψω
πάλι δίπλα σου θα ‘μαι.

Γιατί η αγάπη τελειώνει
κι αρχίζει με σένα
έχει μάτια το φως
απ’ το δικό σου το βλέμμα
Όπου αλλού κι αν κοιτάξω
απλά δεν υπάρχει
Σε σένα αρχίζει
και τελειώνει η αγάπη.

Ένα τραγούδι από το νέο άλμπουμ του Μιχάλη Χατζηγιάννη, σε μουσική του ίδιου και σε στίχους της Ελεάνας Βραχάλη. Μια νέα δισκογραφική δουλειά που μόλις κυκλοφόρησε με τον γενικό τίτλο: «Το Καλύτερο Ψέμα». Ήδη ξεχώρισα το ομότιτλο τραγούδι όπως και αυτό που σας παράθεσα.

Πιστεύω πως θα τα απολαύσετε! 😉

Να μείνεις εδώ..!

Στην ινδιάνικη παράδοση μια ονειροπαγίδα προστάτευε τους ανθρώπους από άσχημα όνειρα. Τα αιχμαλώτιζε και τα κρατούσε μακριά, ενώ άφηνε μόνο τα όμορφα όνειρα να στολίζουν τον ύπνο τους….

Πώς μπορεί να γίνει το ίδιο με τις στιγμές που βιώνουμε στην πραγματικότητα?

Πως μπορεί να απομακρυνθούν οι δυσάρεστες και οι επώδυνες στιγμές και να μείνουν όσες προφέρουν χαρά και ομορφιά?

Στιγμές  ανεπανάληπτες μου εκμηδενίζουν την απόσταση ανάμεσα σε εραστές….

Εκεί που η νύχτα παύει να είναι τόσο σκοτεινή αλλά στολισμένη με το φως των αστεριών…

Εκεί που η σιωπή δεν είναι ενολητική αλλά μια μυστική επικοινωνία…

Δυο ψυχές

Μια αγκαλιά

και η Μουσική

Σε ένα φανταστικό χορό που ενώνει τις δυο ψυχές σε μια

Εκεί…

…που το μόνο που θες να πεις είναι:Να μείνεις εδώ!

Τελικά…μοιάζουμε?

Έχεις κοιτάξει ποτέ προσεκτικά τον έναστρο ουρανό?

Σε σκοτεινό φόντο βλέπεις φωτεινά σημαδάκια να λαμπυρίζουν.

Είναι σαν τις ψυχές ανθρώπων…

ακόμα και οι «μαύρες ψυχές» λαμπυρίζουν!

Κάθε αστέρι, μικρό ή μεγάλο έχει μια ιστορία να διηγηθεί…

μια πορεία να διανύσει.

Όλα όμως λευκά ή σκοτεινά άστρα προσπαθούν τη νεφέλη που τα καλύπτει

να διασπάσουν…

Αυτό που ονομάζουμε Ζωή!

Να δείξουν την λαμπρότητά τους…

να δηλώσουν το «είναι» τους.

Για ρίξε άλλη μια ματιά εκεί ψηλά,

από αυτή την απόσταση

δεν φαίνεται να

μοιάζουμε?

Πού είναι η αγάπη?

Αν δεν βρίσκεται στις αφιερώσεις και στις εκδηλώσεις λατρείας….

…φανερό ή κρυφό συναίσθημα, που απλά νοιώθεις…

Αν δεν βρίσκεται σε συγκίνηση τόση δυνατή που σε κάνει να λύνεσαι σε λυγμούς

ή σε γέλια,

ικανά να σε οδηγούν στα πρόθυρα της τρέλας.

Αν δεν βρίσκεται σε κάλεσμα ερωτικό….

Τότε αναρωτιέμαι….

Πού είναι η αγάπη?