Περίεργα, αλήθεια, μα πόσο περίεργα είναι τα παιχνίδια του μυαλού…
Αρκετές φορές αγωνίζεσαι να διατηρήσεις ζωντανά στη μνήση σου πρόσωπα και καταστάσεις…
Περνάς χρωματιστές κλωστές γύρω από το δάχτυλό σου, πιάνεσαι από αυτές…
Να μείνεις δεμένος στο παρελθόν.
Όμως ένα πέπλο λησμονιάς τα τυλίγει όλα μονομιάς…
Κι άλλες φορές προσπαθείς μάταια να ξεχάσεις. Να διώξεις τις εικόνες μακριά…
Να πνίξεις συναισθήματα. Να σκορπίσεις τις στάχτες σου στους πέντε ανέμους…
Να απελευθερωθείς.
Αλλά ο νους, σε γελά και τα φέρνει όλα μπροστά σου ξανά….
Πόσο πιο εύκολο θα ‘ταν αν ελέγχαμε τη
ΛΗΘΗ
Αστροφεγγιά 
Είναι σίγουρο πως δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα σχετικά με τις επιλογές της μνήμης ή της λήθης μας…
Μπορούμε όμως και πρέπει να δίνουμε μια κατεύθυνση στις σκέψεις μας, με την έννοια να μην τα αφήνουμε εντελώς ..ξέμπαρκα!
Και να κοιτάμε πάντα μπροστά, αυτό είναι το μυστικό!
Της παπαρούνας τον ανθό
Να μην τον εμυρίσεις
Γιατί σε μένα μάτια μου
Μια μέρα θα γυρίσεις
Να μου γυρέψεις τη φωτιά
Και του τρελού το χάδι
Πάντα ζητούσες τα φιλιά
Που αφήνουνε σημάδι
Τα χάδια μου τα πέταξα
Στις λήθης το πηγάδι
Να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι
Με διαβατάρικα πουλιά
Έρωτα να μην πιάνεις
Γιατί είναι διαβατάρικα
Και γρήγορα τα χάνεις
Και σου κουρσεύουν τη λαλιά
Κι ανάσα πια δεν έχεις
Κι όλο γυρίζεις το πρωί
Χάιδι να μου γυρεύεις
Τα χάδια μου τα πέταξα
Στις λήθης το πηγάδι
Να μην τα βρουν οι αγκαλιές
που βγαίνουνε σεργιάνι
Φιλιά πολλά Αστεράκι!
Ερατώ μου η τοποθέτησή σου σίγουρα είναι μια πολύ σωστή και ορθά μελετημένη προσέγγιση του θέματος…
Απλά αναρωτιέμαι λίγο…μοιάζει τόσο «επαγγελματικό» και «αποστειρωμένο» και δεν ξέρω κατά πόσο αγγίζει την επιτυχία….
Όμως, βέβαια μπορούμε να δώσουμε κατευθύνσεις στο μυαλό μας…αν και προσωπικά εγώ το αφήνω «ξέμπαρκο αμπέλι»! 😆
Πάντως το «κοιτάω μπροστά» πολύ μου αρέσει! 😉
Πολλά φιλιά και καλό σου βράδυ!
Αγγελάκι μου τι υπέροχο δώρο είναι αυτό?
Πολύ όμορφο τραγούδι (αναφέρει και παπαρούνες: επίκαιρο αυτό 😉 ) !!!!
Σ’ ευχαριστώ πολύ καλή μου.
Πολλά φιλιά! 🙂
Αστέρι κόψε κάτι!
Άκου εκεί «επαγγελματικό και αποστειρωμένο»!
Επίσης «επιτυχία» σε αυτά τα θέματα δεν υπάρχει ποτέ 100%!
Απλά προσπάθεια γίνεται ,να βρίσκει καθένας μας το δρόμο του.
Συμφωνώ με αυτό που λες κι εσύ άλλωστε :
» Πόσο πιο εύκολο θα ‘ταν αν ελέγχαμε τη λήθη»….
Δεν ισχυρίστηκα δηλαδή ότι την ελέγχουμε! 🙂
Οκ, Ερατώ μου…να κόψω κάτι.
Ξέρεις γιατί αντιδράς αυτόματα όταν ακούς αυτό που λέει η Ερατώ;
Επειδή το «να δίνουμε μια κατεύθυνση στις σκέψεις μας» αντιδρά με το «ξέμπαρκο αμπέλι».
Η σκέψη σου και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να την αναγκάσει κάποιος να μπει σε κατεύθυνση, αντιδρά και επαναστατεί! 😆
Η λήθη, είναι κάτι που το αναζήτησα πολλές φορές στη ζωή μου.
Για μικρά και ασήμαντα θέματα, μέχρι μεγάλα και σημαντικά.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η απουσία της, είναι και το μόνο που μας εμποδίζει από το να επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας. Γιατί, οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε ποτέ.
Αν γίνει un-done από τη μνήμη σου κάτι κακό που κάναμε, θα το ξανακάνουμε.
Αν γίνει un-said κάτι κακό που είπαμε, θα το ξαναπούμε.
Αν γίνει un-seen κάτι άσχημο που είδαμε, θα το ξαναδούμε.
Δυστυχώς, όσο appealing και αν είναι η ιδέα της λήθης, είναι extremely bad for us. 🙂
Το μόνο που μας μένει, είναι αυτό που είπε η Ερατώ και στο οποίο συμφώνησες βέβαια κι’ εσύ:
Το μυστικό είναι να κοιτάμε μπροστά.
Ωραίο το ποστ σου.
Μ’ αρέσει η φωτογραφία που διάλεξες και φυσικά το Lithium είναι υπέροχο!
Φιλιά πολλά, Αστέρι μου!
Το τραγούδι είναι πανέμορφο και νομίζω ταιριάζει γάντι με το πνεύμα της ανάρτησης.
Lilith μου με μια σου φράση: «Η σκέψη σου και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να την αναγκάσει κάποιος να μπει σε κατεύθυνση, αντιδρά και επαναστατεί!», τα είπες όλα για μένα…Το μυαλό μου αντιδρά. Από μόνο του. Σίγουρα είναι ξέμπαρκο ή ξέφραγο (ορθότερα) αμπέλι…
Αυτό είναι το σκέλος που αφορά εμένα.
Έχεις δίκιο πως η απουσία της ή και η παρουσία της δημιουργεί κάποια «θεματάκια». Όλα είναι σχετικά τελικά…!
Αλλά δεν θα ήταν δελεαστική η ιδέα να την ελέγχαμε? 😉
Σ’ ευχαριστώ που σ’ άρεσε το ποστ μου… Η φωτό (πάντα με το αγαπημένο μου θέμα) μου αρέσει πάρα πολύ και ήθελα εδώ και καιρό να την βάλω…
Το «Lithium» το λατρεύω, όπως επίσης μου αρέσουν πολύ οι Evanescence! Η Amy Lee έχει καταπληκτική φωνή!
Φιλιά πολλά με αστερόσκονη, νεράϊδα μου! 🙂
Kanthare μου σ΄ευχαριστώ. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ, πως ταιριάζει πολύ!
Να ΄σαι καλά. Καλή εβδομάδα σου εύχομαι! 🙂
Μα την ελέγχουμε απόλυτα θα έλεγα!
Αντίθετα… εκείνη δεν μπορεί να μας ελέγξει γι’ αυτό και δεν κάνουμε τίποτ ‘άλλο από το να ασχολούμαστε μόνο με αυτή.
Δεν είναι κάτι το οποίο επιθυμεί βλέπεις. Απλά δεν μπορεί να μας ξεφορτωθεί!
Υπέροχο κομμάτι!
* * *
Xaxaxaxaxaxaxa πολύ καλή η άποψή σου, πειρατή μου!
Σωστός! 🙂
Υ.Γ: Σου διόρθωσα το mail που πάλι σε έκανε να φαίνεσαι με καβούρι! 😆
Φιλιά πολλά! 😉