Θυμάστε την φράση «μια δεκάρα για την σκέψη σου«? Συνήθως την απευθύναμε σε κάποιον που ήταν σκεφτικός, χαμένος σε έγνοιες και φάνταζε να βρισκόταν σε έναν κόσμο δικό του. Ήταν τόσο δύσκολο να μαντέψουμε τι είχε στο μυαλό του εκείνη την ώρα, που τον προκαλούσαμε με αυτόν τον τρόπο με ένα είδος πληρωμής ή δωροδοκία για να μάθουμε τι τον απασχολούσε…
Κάποτε κυκλοφορούσαμε μέσα στο πλήθος και στα πρόσωπα των ανθρώπων που αντικρύζαμε δεν παρατηρούσαμε προβληματισμένες εκφράσεις. Δεν υπήρχε το έντονο συνοφρύωμα και το σφίξιμο των μυών ανάμεσα στα μάτια.
Αντίθετα αυτό που βλέπαμε ήταν μικρές ρυτίδες στο πλάι των χειλιών και το χαρακτηριστικό πόδι της χήνας στα μάτια, δείγμα ότι είχαμε μπροστά μας έναν άνθρωπο συνηθισμένο να γελάει πολύ, έναν άνθρωπο χαρούμενο!
Πλέον δεν χρησιμοποιούμε το: «μια δεκάρα για την σκέψη σου». Δεν είναι απαραίτητο καν να μπούμε σε διαδικασία να αναρωτηθούμε. Όλοι μοιάζουν να έχουν μια κοινή σκέψη…οι περισσότεροι δείχνουν να περιστρέφονται γύρω από το ίδιο «γαϊτανάκι» αδιεξόδων. Σε μια εποχή τεραστίων προβλημάτων (κυρίως οικονομικών και απαρχή όλων των άλλων) οι μόνες φάτσες που συναντάμε είναι οι μελαγχολικές, εκείνες που δείχνουν δυσαρέσκεια…βυθισμένες στη μιζέρια!
Όσο κι αν υπάρχει αναγνώριση στα δύσκολα που μας τυχαίνουν…όσο κι αν υπάρχει κατανόηση και σεβασμός στα δύσβατα μονοπάτια της ζωής, που καλούμαστε να διαβούμε, το να διατηρούμε μια αρνητική στάση και διάθεση απέναντί τους δεν μας διευκολύνει στο έργο μας για να ανταπεξέλθουμε…
Σκοπός βέβαια δεν είναι κρατάμε μια χαζοχαρούμενη έκφραση κολλημένη στο πρόσωπό μας και να μην συνειδητοποιούμε τη σοβαρότητα της (εκάστοτε) δύσκολης κατάστασης που βρισκόμαστε. Αλλά να πνέουμε μια θετική αύρα και να είμαστε αισιόδοξοι. Να μην ξεχνάμε το χαμόγελό μας που πραγματικά φαντάζει να αποτελεί την ίαση σε πολλά από τα προβλήματά μας κυρίως στον ψυχολογικό τομέα….
Χαμόγελο και αγάπη...αγάπη για τα πάντα!
Ίσως έτσι όταν ξανασυναντήσουμε έναν άνθρωπο σκεφτικό και χαμένο στον δικό του κόσμο…και αν θέλουμε πραγματικά να μάθουμε τι του συμβαίνει…ίσως τότε λοιπόν, να τολμάμε να ποντάρουμε (ώστε να αξίζει να χάσουμε το στοίχημα) και να του πούμε: «Μια δεκάρα για την σκέψη σου«! 😉
Αστροφεγγιά 
Δεν την ήξερα αυτή την έκφραση!
Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς!!!
ασε γιατί δεν είμαστε για έξοδα 🙂
Φιλιά πολλά Αστεράκι
Πλέον δεν χρησιμοποιούμε το «μια δεκάρα για τη σκέψη σου», πιθανόν επειδή πραγματικά δεν δίνουμε δεκάρα για το τι σκέφτεται ο άλλος! 😆
Νομίζω ότι στις μέρες μας, η φράση αυτή πρέπει να… γυρίσει ανάποδα.
Να λες δηλαδή… «να σου δώσω μια δεκάρα για ν’ ακούσεις τη σκέψη μου». 🙂
Ωραία ποστ, Αστέρι μου.
Αυτό για σένα…
*http://www.youtube.com/watch?v=kozv2POJS0I*
(έβαλα αστεράκια στις άκρες του λινκ για να μην εμφανιστεί το βίντεο)
Φιλιά πολλά!
Πάντα υπάρχει κάτι να μάθουμε A.V
Καλή εβδομάδα! 😉
Lilith μου έχεις απόλυτο δίκιο, είναι μια παράμετρος που δεν την υπολόγισα στο post μου…
Πλέον δεν νοιαζόμαστε για κανένα πέρα του εαυτού μας…
Χαχαχαχαχαχα και το αστείο ποιο είναι? Ποιος μπορεί να μας αδικήσει, αφού δεν υπάρχει κανείς άλλος για να ενδιαφερθεί?
Φαύλος κύκλος…άσε νεράϊδα μου! 😉
Σε ευχαριστώ πολύ για το videάκι σου…είναι πολύ διαφωτιστικό!
Φιλιά πολλά με αστερόσκονη! 🙂
Ε… με τόσα λίγα που πληρώνεις πως να μάθεις τις σκέψεις μου;
Για βάλε κάτι παραπάνω! Άντε! Ασήμωσε! 😆
Υπέροχο τραγούδι!
Ps: Αυτοί οι δύο δεν συμφέρει να τσακώνονται. Γέμισε ο τόπος πούπουλα! 😆
Πόσα ζητάς πειρατή μου να σου δώσω? Είμαι πρόθυμη να ακούσω…
Άσχημος είναι ένας μαξιλαροπόλεμος? 😆